Geachte dames en heren, vanuit de samenwerkende organisaties wil ik graag mijn bijdrage leveren aan deze middag om u middels een overdenking te vertellen dat er wordt geluisterd. Ik begin daartoe met een indruk te geven van de themadag in het kader van de Regionale Herdenking Verkeersslachtoffers in het noorden des lands. Daarna neem ik de actuele enquete onder leden van de VVS als leidraad en ga ik als F.S.O., met u een beschouwing maken langs dat wat ons beweegt!
Ter inleiding: De Themadag van 5 november jl. georganiseerd door de VVS afdeling Noord: “De Verstomde Schreeuw”
Het thema van deze dag was “Slachtofferbescherming”, een thema dat voor verkeersslachtoffers van grote betekenis is. Want wat volgt er als de eerste acute hulpverlening achter de rug is? Welke steun en bescherming kunnen/moeten we de slachtoffers daarna nog bieden? De samenleving gaat door en het lijkt alsof het slachtoffer alleen en vergeten achterblijft.
Dat heeft u ook deze middag weer ervaren uit de indringende getuigenissen en inderdaad, het is een zaak van meer ethiek en inlevingsvermogen.
Op onze themadag kwam deze problematiek ook aan de orde en hield een aantal ervaringsdeskundigen en experts op dit gebied, hierover een voordracht.

Het was verheugend dat we hier zo breed vertegenwoordigd waren uit alle relevante groepen, nl. lotgenoten, verkeersslachtoffers, nabestaanden en hun naasten, hulpverleners, specialisten, zorgverleners en juridische belangenbehartigers.
Op Zeeland na, uit alle provincies van Nederland, een zaal vol mensen hier aanwezig om deze dag méé te beleven.

Waarom slachtofferbescherming als thema?
Want het gaat toch goed denkt men misschien, er is een gedragscode, een keurmerk en radar enzo…. Hoe is het gesteld met het klimaat in dit lage niederland?

Nee we willen niet overdrijven, betuttelen en niet polariseren. Want het klimaat lijkt beter.
We willen ook zeker geen trap uitdelen aan de dienaren en o.a. ambulancebroeders op de kruising van het “golden hour”. We zijn er juist voorstander van dat zij hun werk beter en veiliger zouden moeten kunnen doen.
Maar laat ons de komende periode gebruiken om te onderzoeken of bijv. de verzekeraars ons inderdaad in staat willen stellen om verkeersslachtoffers daadwerkelijk onmiddellijk bij kunnen staan, zodat ze niet omkomen, want dat gebeurt nog steeds wél, ook in ons Nederland.
“We zijn het zwijgen voorbij, daarom ben ik namens mijn lotgenoten en hun naasten verplicht om dit vandaag hier uit te spreken en bij stil te staan”.
De conclusie na de VVS werkconferentie eind 2009 in de raadszaal van het stadhuis in Utrecht was, dat de nazorg direct na het ongeval al (b)lijkt op te houden: inderdaad “men is overgeleverd aan de branche, aan de zogenaamde letselschademarkt! & dat klinkt helemaal niet zo liefdevol!
En de nieuwe opvatting van de overheid en het OM is, “dat het verkeersslachtoffer zelf zijn rol dient te nemen”. Maar hoe moet dat nou als je zelf in coma ligt?! Vraag ik mij als overlevende van een ongeluk met hersenletsel af.

De samenstelling van onze Themadag is daar wel uit voortgekomen moet ik zeggen. de 1e bijdrage was dan ook een illustratie van hoe een verkeersslachtoffer ondanks zijn zware somatische letsel zelf zijn rol diende te nemen…….! Maar hij was koppig, want hij had zijn hoofd er nog bij.
De 2e bijdrage namens een lotgenote die dat zelf niet (meer) kan vanwege haar hersenletsel, want dan ben je zonder hulp niet meer in staat tot rol nemen en regie over je eigen nazorg.
Haar verhaal is een must, want als je als schijnbaar lichtgewonde automobilist na een aanrijding je voertuig nog kunt verplaatsen dan is de politie snel klaar met je en ben je overgeleverd aan de wildernis in dit land.
De 3e bijdrage was een tragische casus, voorgedragen door de ouders van Jeroen Schut uit Apeldoorn. Na zeven jaar konden deze mensen pas weer één nacht doorslapen…. vertelden ze mij vorig jaar op de herdenking in Utrecht. Dát is dus de betekenis van een kwalitatief en diepgaand feiten onderzoek van de toedracht van een ongeluk.

Het bewogen ochtendprogramma werd hierna passend afgesloten met een minuut stilte, waarna Durkje Hoff het lied “Litanei auf das Fest Aller Seelen: Ruh’n in Frieden alle Seelen” van Schubert zong, waarbij zij op de piano werd begeleid door lotgenoot Jelle Dotinga.
Daarna was er gelegenheid tot vragen stellen, gevolgd door een ongedwongen samenzijn onder het genot van een hapje en een drankje. Tegelijkertijd begon het lotgenotencontact, dat werd afgesloten met een klein warm buffet.
Al met al was het weer een bewogen en interessante dag ‘die de mensen weer sterk maakte om er weer tegenaan te kunnen’, zo werd door menigeen verwoord.
Tot zover de korte impressie van onze Themadag.

De spin off kan tevens worden ingezet voor algemene verkeersslachtoffers, nabestaanden en hun naasten.
Verderop bij de Europese Federatie van verkeersslachtoffers (FEVR) waarvan wij lid zijn wordt goed geluisterd. Vorige maand heb ik in Rome, onze nazorg opzet Road Victims Revival gepresenteerd en van de bijna 20 landen kwam onze aanpak als beste uit de bus, hierop komt nog een vervolg richting het Europees Parlement. Dit doen we in samenwerking met onze Deutsche partners in maart 2011 nog eens over bij de Bundestag in Berlijn.

Als FSO, met een achterban van inmiddels 8 samenwerkende organisaties, waaronder de VVS, worden wij in Nederland hartelijk ontvangen o.a. in De Letselschade Raad, bij universiteiten en het PIV (Personenschade Instituut Verzekeraars).

Tot slot: u mag er dus vanuit gaan dat de FSO zich gesteund weet door lotgenoten, professionele organisaties en overheden zoals die hier vanmiddag in den lijve aanwezig zijn.
Wij worden dus gehoord ook vandaag in Apeldoorn
Dit voelt als thuiskomen, thuis in dit huis, thuis, in Orpheus!

Ik wens u al het goede, met het dóórgaan!

dank voor uw aandacht!